13.09.2022
  172


Автор: Гүлнәр Уәлиоллақызы

Ақын ағаға хат

Көріп жүрміз, ағажан, өлеңіңді,
Бізге сәуле сенеміз төгеріңді.
Оқығанда өзіңнен сүйікті өлең,
Ұмытып та кетемін желегімді.
Ақындардың ішінде дара тұлғаң,
Талай ғашық табылар арамыздан.
Нәзіктігі перде боп тосқан шығар,
Нәзіктікке жанбыз ғой жаратылған.
Сұрана ма тағдырдан көп несібе,
Бұл өлеңі ақынның өкпесі ме.
Жастық жырым кім кепіл қырықтағы,
Жүрегіңе жылу боп жетпесіне.
Қош, махаббат, дейсің-ау күңірене,
Ақын жаның өмірден түңіле ме.
Жырыңа арнап самалмен жыр жолдадым,
Ақын аға, жаныңа біліне ме?
Сен ақынсың сезімі түйдектелген,
Сен ақынсың жаныңа жыр бөктерген.
Тәнті болып жырыңа тәтті үмітпен,
Мен әйтеуір өзгеше күйді өткерем.
Ой қазыққа өзіңді арқандайсың,
Қиялыңмен қиынды талқандайсың.
Сен ақынсың өрлігің үлгі болған,
Бөгет емес сондықтан әр қандай сын.





Пікір жазу