12.09.2022
  98


Автор: Әлімқұл Данияр

Мен енді...

Тербелген теңіз – қоғам,
Аппақ ай. Тым жарық түн.
Мен сонда сезім болам,
Жүректен бүр жарып мың.
Жүректің жыр ішегін,
Қарғанда қорғасын леп,
Мен сонда түн ішемін,
Қараңғы қолдасын деп.
Түн бітті, жөнелді азан,
Жүрегім жылайды аздап.
Мен сонда өлең жазам,
Көзіңе құлай жаздап.
Тоғжани Тағат тәмам,
Алдамшы... жоқтатты Арман.
Мен енді Сағат болам,
Жүрегі тоқтап қалған.





Пікір жазу