МЫЛҚАУ
Мен неге қайғылымын, қайғылымын?
Жақпай жүр Жаратқанға қай қылығым?
Кең етек шекпен емес,
Кебiн киiп
Келмеске кеткен бiлем айбын үнiм.
Жайымды кiм бар, кiм жоқ түсiнетiн?
Көрместей не iстеп едiм кiсi бетiн?
Қашанғы Жасырынбақ ойнап жатпақ
Аузымның кiрiп алып iшiне Тiл?
Таба алмай өз Тiлiмдi өз дiлiмнен,
Берекем безерленiп бездi бiлем?
Құлдайын құлақкестi үнiм шықпас,
Шалсаң да кеңiрдектен кездiгiңмен!
Қай құлақ тыңдап жатыр Мылқау мұңын?
Саязбын,
Саржамбаспын,
Сырқаулымын...
Толымы Толағайдай ұл тумаса,
Қопарып, қозғай қойсын бұл тауды кiм?..
Үркекпiн,
Үргедекпiн,
Үрейлiмiн...
Тартамын таразыға бiр ойды мың.
Ұға алмай қамсыз, мұңсыз хал жайымды
Маңдайын көкжиекке тiрейдi Күн...
Төркiнiм,
Төрiм,
Жерiм жатқа дайын,
Жанына жата кетем жаппадайын.
Алакөз ағайынның арасына
Құятын әзiр-мәзiр отқа майым.
Жан-жаққа жай түскендей жамыратқан
Талайсыз тағдырым бар тәңiр атқан.
Шаң-тозаң бұрқырайды,
Түтiн емес,
Шалқайған шаңқай түсте Шаңырақтан...