ЗАУАЛ
Қолыңдағы кесенi сарқып iшiп,
Аз ғана күн аспанда қалқып, ұшып,
Қайта айналып түс-тағы,
Көлбақадай
Көңiрсiген көлшiкке малты, Күшiк!
Малты,
Малты,
Алқынып кеңiрдектен,
Айлаң болмай аялсыз өмiрге өткен.
Бiр кеңейген қу көмей тарылар ма?
Бiр тарылған тiршiлiк кеңiр деп пе ең?
Табылмаса қасыңнан қатар-құрбың,
Арқасына аяздай батар кiмнiң?
Ескерусiз, елеусiз өткен күндер
Қайта айналып саған тiл қатар, мүмкiн...
Есiтiлер ол, бәлкiм, үкiм болып,
Әзiрейiлдей зәрең мен құтыңды алып.
Жұрт ойға алар бiр iсiң болмаған соң
Сырт айналар өзiңнен мұқым халық.
Саяқ қалып үркердей үйiрiңнен,
Сайқал сайтан түрткiлер бүйiрiңнен.
Ердiң ерi сау қалар,
Тiршiлiкте
Тереңiне тартатын иiрiмнен...
Малты,
Малты,
Күшiгiм, жан ұшырып,
Жүрегiңнiң қалғанша қаны суып.
...Желдi күнi жоқтайды әлдекiмдi
Құрақ жылап,
Жағада қамыс ұлып...