10.09.2022
  119


Автор: Исраил Сапарбай

Кеудем – қуыс...

Кеудем – қуыс,
Iшiм – бос,
Қайда күйiм құс үндес?
Қу заманға тап келдiм
Құдай сөзiн түсiнбес.
Құдай сөзi – өлеңiм,
Қайда құның?
Төлемiң?
Өзi емес пе ең өмiрдiң?
Көзi емес пе ең көненiң?
Жағдайыңа жан құрбан,
Қайыршыдай қаңғырған.
Жұрт жүрегi жартас па,
Жәй әншейiн жаңғырған?
Қайда кезiм гүл еккен?
Қайда сезiм дiр еткен?
Жұрт жүрегi темiр ме,
Шыбық тисе шың еткен?
Кешегi еңбек – бүгiн еш,
Шiрiгенге шыбын өш...
Жұрт жүрегi мұз ба, әлде,
Ерiмес те жiбiмес?
Құп ал, мейiлiң,
Құп алма,
Бұған куә бiр Алла.
Жазылған ғой өлеңмен
Көктен түскен Құран да!





Пікір жазу