ЕЛГЕ КЕТЕМ
Елге кетем,
Елге барып егiн сап, еңбек етем.
Қала iшiнде жұқтырған ауруымды
Ендi қалған өмiрде емдеп өтем.
Елге кетем,
Жайымды айтып кiмдерге телмең етем?
Есiгiнен ендiрмес, есiркемес
Бұл қалаға екенмiн мен де бөтен.
Елге кетем,
Желегiмдi жұлғызып желге нетем?
«Ақымақтың ақылы кеш кiредi»,
Елеске ерiп бекерге келген екем.
Арман, қиял бар едi нелер менде..,
Соның бәрi ұқсайды көнергенге.
Әркiмге ашқан абыройын Астананы
Әкiмдер мен қалдырам өлерменге!
Солар мiнсiн мiнбеген мен көлiкке,
Солар жүрсiн арада жеңгелiкке.
Солар бiлсiн,
Көзiнiң тiрiсiнде
Ақын жақын емесiн пенделiкке!
Солар алсын атақты, мәртебенi!
Солар қалсын адақтап әр төбенi!
Сайрайтұғын кезiнде бау-бағында
Қайран, тiлiм, қашанғы зар төгедi?
Елге кетем,
Ендi ой жоқ менде бөтен.
Жалғыз басы жаһанға симай жүрген,
Ей, Жаратқан!
Мен де бiр пендең екем!..
Елге кетем,
Өлгенше Ел деп өтем!!!