10.09.2022
  115


Автор: Тұрсын Жұмаш

БІЛЕСІҢ ҒОЙ, ЖАПЫРАҚ...

Сәні кетіп таудың да, даланың да
Қиын болып барады маған мұнда...
Жапырақта мұңайган жалғыз тамшы,
Мөлдірейді бейкүнә жанарымда.
Білесің ғой, білесің, түсінеің
Қарашада қалтырап үсінесің,
Ақ қайың-ау, бұрымыңды сілкіп тастап,
Қайдағыны есіме түсіресің...





Пікір жазу