Жыр тағдыр
Күнімді өткізгенше сан жорумен,
Шығайын сахнаға бар-жоғыммен.
Тумаған дер кезінде өзімнен бар,
Жүрмесем тайғақ кешу, тар жолыңмен.
Сынайын жеке өзімді маздағанмен,
Шығайын сахнаға аз ғанаммен.
Ұзаққа көсілейін, көсілмейін,
Сөйтсе де қысқа тірлік – жазды алам мен.
Ән мен жыр шалқығанда саз да дәурен,
Байыппен қалқығанда қаздар әбден.
Көңілдің қасиеті бәйек болған
Күлкіге көмек емес, назға – жәрдем.
Дайындық өтер кешті таңға ұрумен,
Шығайын сахнаға жаңғырумен.
Оқушым! Өздеріңмен алғашқы рет
Жүздесейін ақындық тағдырыммен.
Табысып таң бозынан бақтағы үнмен,
Қарысып жолсоқты боп атқа мінген,
Тұтқиыл кездесем деп үміттенем,
Сырнайлы, сыбызғылы шақтарыммен.
Мәз болып қанағатым азға әлі мен,
Тәңірдің табысқандай жазғанымен,
Ұстаздық тағдырымды жалғап келем
Ақындық тағдырымның саздарымен