09.09.2022
  101


Автор: Төлеген Рахымжанұлы

Қимылдап қал күш-қуаттың барында...

Қимылдап қал күш-қуаттың барында,
“Қара тұяқ қатып қалмас қарында”.
Өмір өзі баулып алып кетеді,
Ойнақ салып асау аттың жалында.
“Алтын пышақ қап түбінде жатпайды”
Бәлкім, тағдыр келешекке сақтайды.
Өмір оны шарболаттай суарып,
Ұстарадай өткір қылып баптайды.
Дарын әр кез шыға келер жалын боп,
Қадірлейтін ардақ тұтып қалың көп.
Ақындығы түрлі-түрлі болғанмен,
Ақындардың арасында залым жоқ.
Жауларынан тайсалмаған домбытқан,
Көпшілікке ұнайтыны сондықтан.
Қынабынан суырылған қылыштың
Астында да тұлпар-сөзді орғытқан.
Майыспаған хан алдында шіренген,
Қайыспаған зәрі қатты дүреден.
Жақсылықтың түсірем деп сәулесін,
Жамандықтың бұлтын аршып күреген.
Көгілдір боп көлбеңдеген кіл арман,
Кемпірқосақ – сағым болып бұралған.
Адамдарға біткен барлық тамаша,
Қасиеттерден ақын жаны құралған





Пікір жазу