09.09.2022
  104


Автор: Ермұрат Зейіпхан

МӨЛДІРЕП ТҰРҒАНЫ-АЙ

Керемиығым, кер маралы –
кеңдаланың тумасын,
Арман етіп мен барайын,
мен болайын сырласың, мұңдасың.
Жамылайық,
жадырайық ақша бұлттың шудасын,
Куә орман шуылдасын,
өзен көлдер туласын.
Қайырмасы:
Мөлдіреп тұрғаны-ай!
Мөлдіреп тұрғаны-ай!
Жүректің елжіреп тұрғаны-ай.
Назыңды тыңдамай,
Өтеді күн қалай,
Өзіңді бұлдамай,
Оралсаңшы-ай!
Таулар мынау періштедей жаңбыр жуған сұлбасын,
Жүрегімнің жүрегіңе құлшылығын тыңдасын,
жырласын.
Ұнатудың тәттілігі бұла тәнді уласын,
Далам менің шаттығымды қызғанбасын, қумасын.





Пікір жазу