ДОСТЫ САҒЫНУ
(Қалқаман Саринге)
Болса да жаным сергелдең,
Өлеңді ғана дем көргем,
Асу да асу белдерден,
Құла дүз, елсіз, шөлдерден,
Құс қанатымды талдырып,
Бір мейір таппай сенделгем.
Тірлікте мынау сан сынақ,
Қажыр-қайратты қамшылап,
Қатігез күнмен алысқам,
Тәңірден тосып тамшы бақ,
Талайлы тағдыр тезінде,
Қажытпап еді сан сұрақ.
Жат болып бүгін жақыным,
Келтелеу болып ақылым,
Арғымақ жырдың мен сүйген,
Терлете алмай тақымын.
Аңғалдау сенім баз кешіп,
Толарсағымнан саз кешіп,
Аласарып жүр асылым...
Айналам толы бөтен боп,
Базынам артқан бекер боп,
(«Айналайының» құлақта)
Бақытгүл досым жырақта,
Жалғыздық құшып жүрмін мен,
Сағыныш елін мекендеп.
Жалғыз-ақ сөзден ұғатын,
Сендерге қашан жетем деп...
Сәулесін шашқан күндей боп,
Жамандықтарға сенбей көп.
Жанарым төгіп бір шуақ,
Жадырап ғұмыр кешсем-ді,
Жақсының бәрі сендей боп.
Қоңырқай жүзді, күн қақтым!
Құлазып бәлкім, мұң шақтым!
Арқамнан қақшы, арда дос!