07.09.2022
  126


Автор: Толқын Қабылша

КЕРІМСАЛ МЕНІҢ КӨКТЕМІМ!

Аңсарым болып тек менің!
Ақпанмен бірге асығып жеткен көктемім.
Ақ қанат қарды алақанға алып, жаураған.
Аңғал да болдым, сөкпегін!
Алғаусыз мезет, жанымды үнсіз жылытып,
Күн болып құшқан көктегім!
Адалдығымның, ғазал жырымның айнасы.
Қолымды көкке жайғасын.
Көктем боп бір сәт көрінген менің көзіме,
Ақ жауын мезгіл,
Қайдасың?
Періште күймен қарсы алғым келген өзіңді,
Ұға алмай өмір айласын.
Құштарлық па едің?
Кеудемде жүрген от па едің?
Ұмытшы бәрін өкпенің.
Жанымды оқы, жанымда бәрі жазулы.
Алдыңда кінәм жоқ менің!
Алқаракөктің ақ сауыр бұлты жолдаған,
Керімсал менің Көктемім!





Пікір жазу