07.09.2022
  90


Автор: Толқын Қабылша

АҢСАР

Қарашыққа мұң тұнғанда жасырын
Қылқаламның қуаты да көмескі.
Өзегіме тұнған сырдың ашығын,
Өлең ғана жеткізеді ең есті.
Жан сырымды көлегейлеп күн кейпім,
Сабырымнан сезім кейде қашқанда.
Жұлдыздардай түн қойнында сөнбейтін.
Мен үн-түнсіз көз тігемін аспанға.
Аңсарымды аспан ғана ұғынып,
Арманымның сәулесін кеп аймалар.
Сурет емес.
Мендік ішкі жылылық.
Сол сәттерде жымияды жай ғана.





Пікір жазу