ҚАМШЫ
Алақанын ақ күміске қақтаған,
Ақ киіктің сыйрағына саптаған.
Бұл қамшыны –
Тайдың жалын тартқанда,
Сыйлап еді ауылда бір қарт маған!
Ол кезде менҚұлынындай даланың,
Құйынымен жарысатын баламын.
«Жабыларды жабыққанда ұрсаң да,
Шын жүйрікті ұрма дейтін, қарағым!»
Аспанымнан қиқу салып,
Қаз шұбап,
өтті көктем,
өтті жайсаң жаз шуақ,
Қыз жүйрігі –
Талай тойда жеткізбей,
Талай қудым...
Шабанымды қамшылап.
Бұл қамшыға...
Ер ашуын өрген бе?
Менің бабам мейман ертіп келгенде,
Шәй бермейтін шәйпау қатын жым болған,
Сегіз өрме –
Бұзаутісті көргенде!
Көк жайлауда,
Көкпар тартып керілген,
Қазанаттың сан құрғаттым –
Терін мен!
Көк бұлттар тебіскенде төбемде,
Жай отынан –
Менің қамшым өрілген!
Көк шынжырын –
Дал-дал қылып шыдамның,
Ашуымның арыстаны шығар күн...
Дәл сол күні!
Ызасы өткен иттерді,
Осы қамшым үзілгенше ұрармын!..
Жер бетінен –
Іздеп жүріп ҰРАРМЫН!!!