03.09.2022
  231


Автор: Серік Ақсұңқарұлы

Мен жүрмін өң мен түстің арасында

Құлазып Қарқаралы қаласында,
Мен жүрмін өң мен түстің арасында.
Асыққан асып ылғи бастан ісі,
Қайда оның аттап-аттап басқан ізі?
Ол жүрген кеңсеге де кіре алмаймын:
Отырған орыныңда –
Басқа кісі?
Дүние жым-жырт,
Тіпті, жел еспейді.
Мына жер – баяғы жер емес…
Мейлі!
Ол тұрған үйге де енді қарамаймын,
Көзіме неше түрлі елестейді!…
Бірге өскен туыс-бауыр,
Бәрі – осында,
Ол, бірақ, көрсетпейді қарасын да
Құлазып Қарқаралы қаласында,
Мен жүрмін өң мен түстің арасында.
Қарайып Қарағайлы қара жолда,
Қалыпты ескі газет парағы онда,
Басым бар.
Жүрегім бар.
Бауырым -- жоқ!
Бауырымды тастап кеттім Сарыобалға.
Қайғысыз қара суы – қайырлы асы,
Бүгін бар,
Ертең – жоқ.
Сол -- айырмасы:
Дүние – дүние емес,
Айхой , жалған –
«Ақбақай» дейтін әннің қайырмасы,
Аха-хау, арман-ай!





Пікір жазу