03.09.2022
  119


Автор: Серік Ақсұңқарұлы

Қырық сегіз балкон

(Бальдомеро Фернандес Морено)


Қырық сегіз балкон қалқып ауада,
Гүлсіз!
Үнсіз тұрды түсін суытып.
Пенде қайтып тұрады бұл молада
Асыл Жерін, жасыл Жерін ұмытып!
Гүлсіз!
Үнсіз…
Қарап сонау гүлдерге,
Қабырға тұр қара тасы дымданып,
Неге арулар іш құса боп бұл жерде,
Неге ақындар кетпейді екен жынданып!?
Қырық сегіз балкон…
Құсты да оған қоспайтындай шариғат,
Алай-түлей нөсердің де пәс үні.
Адамға бұл керек пе еді, табиғат,
Қараң қалғыр құл-қоқыстың жәшігі…





Пікір жазу