02.09.2022
  121


Автор: Бауыржан Бабажанұлы

ӨЛІАРА

Көп боп әуре-сарсаңы,
Бойда қалмай түк дәрмен,
Қыс шаршады, шаршады,
Арса-арсасы шықты әбден.
Қояр әлсіз ышқынып,
Ой көбейер мұндайда.
Боран болып ысқырып,
Билік айтар күн қайда?!
Ай, мәз емес жағдайы,
Іштей бәрін топшылар.
Айқайласа, айқайы,
Жылағандай боп шығар.
Кімге айтады өкпесін,
Бек ұғады шал бұны, —
Қолдан билік кеткесін,
Кімге дәрі хандығы...
Айтып өзен-көлге өкім,
Қызыл су жүр аралай.
Қарақотыр жер беті,
Жазылатын жарадай.
Жерге төккен отын бар,
Күнге қарап елеңдей.
Жылтырайды тоқым қар,
«Мен де еримін» — дегендей.
Тастады, Қыс, қанжарды,
Біткені ме дау біздің?
...Е, тағы да қар жауды,
Ақша қары наурыздың.
Балпақ шығып жиі іннен,
Бетіне опа жағып қыр.
Аппақ болып киінген,
Көктем есік қағып тұр...





Пікір жазу