02.09.2022
  205


Автор: Жанат Әскербекқызы

Сен және Мен...

Сен және Мен,
Арамызда сұр тұман,
Сұр тұманның бұғауында бұлқынам.
Сені менен,
Мені сенен суытар
Пенделік іс – бір күнәң мен бір кінәм.
Сен және Мен,
Арамызда қараша,
Жүрек сұрар қарашадан араша.
Біздің жайды ұғар еді-ау өзгелер
Жылап жатқан жапыраққа қараса.
Сен және Мен,
Қос қиырда... тіріміз,
Жете алмадық бірімізге біріміз.
Көкірегі сағыныштан шерленіп,
Арамызда елші болар мұңымыз.
Сен және Мен,
Жөн болмады-ау мұнымыз,
Кете алмадық бірімізден біріміз.
Өліп қалған сор-сезімді жерлемей,
Кеудемізді табыт қылған түріміз.
Сен және Мен,
Бұл жазуды не етерміз,
Әрі жақын, әрі мүлде бөтенбіз.
Кінәласып, сағынысып, өшігіп,
Екеуміз де ана әлемге өтерміз.





Пікір жазу