31.08.2022
  135


Автор: Ұлықбек Есдәулет

Өтесің, Уақыт...

Өтуден басқа не тындырасың, Уақыт, сен,
Құмарым қанып дәміңнен сенің татып па ем?
(Көрген де емес жарасып менің
жұлдызым
О бастан тіпті Уақытпен сосын Бақытпен).
Өте бер,Уақыт, кете бер, мейлің,
қират, бар!
Онсыз да мені өлтіріп жүр ғой, қинап хал.
Үй аман болсын аналар бесік тербеткен,
Дін аман болсын әкелер жатқан зираттар.
Қу құлқын десе ындыны құрып жанығар,
Ақылы азған адамзат деген жануар.
Махаббат шығып, саясат кірген жүректер
Құбыла келе құбыласынан жаңылар.
Қанымды кейде, сорымды кейде қайнатып,
Заулаудан басқа нені білесің, әй, Уақыт?
Жаны бар сөзді Тәңірім өзі өлтірмес,
Күңіренсе де Күн шығып,
Сосын Ай батып...





Пікір жазу