Шіңгіл
Армысың, Шіңгілдегі туысқандар,
Жүрегі алтын, білегі құрыш жандар.
Ән-күй боп сызылғанда сағынышы,
Жанымен, көңілімен ұғысқандар.
Беу, Шіңгіл – мөлдір мекен, мөлдір өзен,
Мөлдірлік алға шығар келді кезең!
Қайнарын қара Ертістің бір көрсем деп,
Мен бүгін тауға шығып, жерді кезем.
Қауышып наурызда қыз-көктеммен,
Өр Алтай еріп жатыр мұз бөктерген.
Алаштың армандас бір ақыны едім,
Арғынбек, Құрманбекті іздеп келген.
Өнердің ұясы екен Шіңгіл деген,
Таулары домбырадай күмбірлеген.
Қос ішек сенен бұрын шертіп берер
Сырыңды сыртқа жайып үлгірмеген.
Аспаннан ағып түскен күміс тасқа,
Дариға-ай, жүректегі жыр ұштасса...
Төбеңнен күміс түгіл алтын жауар,
Құт дарып, Құдай иіп, ырыс тасса!
Қызығар Қарғын тауға көкте қыран,
Қызыр жер жұлдыз түсіп, бақ дарыған.
Естісем Сұлубайдың сұлу үнін,
Бұлғын боп Ұлыүңгірге ақтарылам!
Белқайың, Сәукелетас, Жаятасым,
Тарихты қалғып кеткен оятасың.
Ебі тау, Күреңмөрін, Алтын қада,
Бұл қазақ қастерлемес қай атасын?!
Үзілген Армантыда қыршын арман,
Үздігіп талай ақын жыр шығарған.
Бұл Шіңгіл – Шыңғыс қаған бас иген жер,
Еңсегей Есукейдің жұрты қалған.
Өр Алтай, шанақ Шіңгіл, тиек Шіңгіл,
Өзім деп келіп қалды тілекшің бір.
Шіңгілдің сұлуларын көрген кезде,
Еріксіз сыздайды екен жүрек құрғыр!..