31.08.2022
  91


Автор: Ербол Бейілхан

АРМАНДАР АЛДАЙДЫ АЙДАҒЫ

Мен, таудың барысы ем азулы,
Алмастай қайралған тырнағы.
Тағдырым – бір оқта жазулы,
Қырандар серігім шыңдағы.
Асулар, жоталар, шағылдар,
Ақ бас тау, қарлы шың, мекенім!
Тынымсыз шақтар да дамылдар,
Қара тас мамықтай төсегім!
Құла түз... шайқастар мекені,
Түлкі – өмір, түрленген айлалы.
Шыңдағы ойшылдау «текені»
Армандар алдайды Айдағы?!
Еркім де, сертім де жеңісте,
Аспанның бұлт бассын қабағын.
Елік ең, кездескен өрісте,
Байланған сол мезгіл жанарым!
Жанарың, жанымды ерітті,
Тағы едім несіне шырмадың?
Кешір сен, барыс ем ерікті,
Қатты-р-а-қ батса егер тырнағым!..





Пікір жазу