31.08.2022
  99


Автор: Ербол Бейілхан

КҮЗ

Тағы да қарсы алам ба, мынау күздi,
Аспанның жиегiнде тырау жүздi.
Аққудай мезгiлiмен қонып, ұшар,
Жазбенен қоштасамын шырай жүздi.
Көбесi сұр аспанның сөгiледi,
Күз мiнiп, күрең тайын тебiнедi.
Арқаның кұнан желi кiсiнесе,
Жапырақтың жүрегi езiлдедi.
Уакыт – көнген кашан еркiмiзге,
Канша күздi жазды Алла, еншiмiзге?..
Қайткан құстың шер толы қобыз үнi,
Дерт қосар жүректегi дертiмiзге.
Осы өлең – сағынышты жүрек үнi,
Қасыма күрең күз кеп түнегелi.
Хат жазып канатына үлгергенше,
Тырналар биiк көктi тiле бердi...
Әттең!..





Пікір жазу