31.08.2022
  69


Автор: Жанат Әскербекқызы

Тәнін бүркеген жапырақ еді...

Тәнін бүркеген жапырақ еді,
Пәршалап кетті қараша.
Қараша неткен ақымақ еді,
Сұрайды қайың араша.
Лыпалық біреу тастамады да,
Қалғандай болып көз құны.
Мөлтілдеп шырын-жас тамады ма,
Аз емес еді өз мұңы.
Кеберсіп қалған шөл-таңдайыма
Қайыңның жасын татырдым.
Шипа боп тиер сөл қандайыңа,
Татырып алып, аһ ұрдым.
Жұп-жұмыр дене ұмсына жаурап,
Көргеннің есін алып тұр.
Қызбалау бұлт тұншығады аунап,
Есінен мүлде танып бір.
Желігін басып, мүлгиді қайың,
Бойсұнып үнсіз тағдырға.
Бұлт көзінен сырғиды уайым
Жуасып қайың алдында…





Пікір жазу