РОМАН
Он жетiде жұрттың бәрi ақымақ! –
Маусым. Ымырт. Шулы кафе iшiнде.
Албырттықтың белгiсi бар түсiнде.
Жастық желiк әлдеқайда шақырмақ.
Бiр тамаша әсер баурап көңiлдi,
Жол қарайсыз жөке ағашы түбiнде.
Қаңғыбас жел масаң леп бар үнiнде,
Жiбередi әдемi ғып өмiрдi.
II
Бұталардың арасынан көк аспан,
Жыртындыдай көрiнген сәт көзiңе –
Жаңа ғана өмiр үшiн таласқан
Аппақ жұлдыз сәлем жолдар өзiңе.
Маусым. Жастық. Он жетiнiң әлегi,
Шараптан да бетер жанды мас қылар.
Ессiз түн бұл... Жалғыз қалғың келедi,
Бiрақ сезiм байыз таппай састырар.
III
Басқа әлемге ап кетедi сiздi арман...
Кенет бәрiн тәттi елестiң сап тиып,
Қыз өтедi ақ торғынға оранған.
Әкесi бар, сәмбi талдай қақшиып.
Жүгiрудiң қажетi жоқ соңынан,
Көзiнде сыр... дейтiн менi көрдiң бе,
Өте берер бөгелместен жолынан
Сiзге таныс әуен ойнап ернiңде.
IV
Сiз ғашықсыз... ол да құлақ түредi,
Жырыңызға тамыз айы келгенше.
Достар бұны бос әуре деп бiледi,
Кеттi бәрi күлдi-дағы өлгенше.
Кенет қыздың хаты келер бiр күнi;
Сiз жайында мысқылдап-ақ жазыпты.
Қылығыңыз көрiнiптi күлкiлi...
Бәрi тосын. Жастық шақ па жазықты?
Сол бiр кеште... Сiздi қайта шақырар,
Шулы кафе, ойсыз өмiр, даңғаза.
Он жетiде жұрттың бәрi ақымақ,
Дiңге есiмiн тұра алмайтын жазбаса!