Осы бiр түс сағым ба әлде бағым ба?
Осы бiр түс сағым ба әлде бағым ба?
Жан талықсып мызғып кеткен шағымда.
Көрем ылғи әуен ойнап көңiлдi,
Сол әуенге тербетiлген өңiрдi.
Бiр кездерi сезiм кешiп жайдарман,
Жүрген жай ма Адам Ата, Хауа Ана?
Бұл өлкенiң ауасы әнге айналған,
Не әуенi айналғандай ауаға.
Сол әуендi бұлақ елтiп тыңдайды,
Қайырмасын көтермелеп құс бiткен.
Бұрын соңды көрiп пе едiм мұндайды,
Мұндай сазды бұрын соңды естiп пе ем?
Отырамын тауға апарар қыраттың
Жотасына шығып алып, жайланып.
Көрiнiстерiн осы тылсым тұрақтың,
Бiр әдемi күйге түсiп, ойға алып.
Өзiм сынды бұлт та, шың да, ағаш та,
Жан дүниеме сiңiп кеткен секiлдi.
Тау өзенiн табамын да адаспай,
Шаям сосын күнге күйген бетiмдi.
Көкжиекке күн батады ұзамай,
Бiр қиырдан ай шығады қиялай.
Осы бiр сәт сыр ашпаған музадай,
Осы бiр маң жанға жайлы ұядай.
Тән дамылдап, жан қапасын ұмытып,
Қисайған шақ шатыр қылып аспанды,
Жамбасымды жер жатады жылытып,
Бiрге тыңдап жұлдыз шерткен дастанды...
Әлде елес өткен күндер көшiнен,
Бiр күнi әлде бәрiн бастан кешiрем.
Осы бiр түс маған маза бермейдi,
Осы бiр түс айырады есiмнен.