ЕСIҢДЕ МЕ?
Есiңде ме?
Ол кешегi күнi не деп едi?
Ол айтқан-тын:
Маған жалғыз керек өлең едi.
Тәркiдүние дүниеге не бередi,
Не қалады, болмаса не өледi.
Ендi бүгiн
Өзге әуен, басқа мақам.
Тәркiдүние сарнайды.
Ол айтады:
Мұң-зарымды тыңдашы, Аспан-Атам.
Өлең жаздым бiр қызға
Алтын жүрек.
Сен де мендей ғашық боп
Алқыншы деп.
Өлең жаздым сол қызға,
Аты жылан,
Сезiмiмнiң ақ құйып
қатығынан.
Берсем деймiн барымды
жүрегiне,
Көрсем дедiм
Өзiмдi жатырынан.
Бiлегiнiң ақтығы
Қардан да арман
Арман, арман
Сол ару Мардан қалған.
Жүрегi алтын,
Бiрақ та өзi жылан
Қарамады сол ару
Бозбалаға
Көзi қыран,
Сөйлесе сөзi құран.
Көз ұшында сол ару,
Көрер елес.
Өттi бастан
Күнi-түн нелер егес.
Махаббатым жүректе өлiп қалды,
Ендi оған өлең де керек емес.
Тәркiдүние Аспанға қолын сермеп,
Жыр оқиды осылай түн қойнында.
Кiм бiледi, сайтанның ойыны ма?!