ТАҒДЫР
Сыр айтады,
Мұңайтады тынбай түн,
Нәзік мұңым түн ұйқымды ұрлайтын.
Өлеңім бар мың өмірге сыймаған,
Өмірім бар бір өлеңге тұрмайтын.
Ой аулаймын алыс жерден айшылық,
Ғұмырыма кеткен білем ой сіңіп.
Көңілімді тербетеді мұң ғана,
Маған өлең жаздырады қайшылық.
Жүрегімнен жалғандықты аластап,
Тамырымда тулайды бір ән асқақ.
Өлеңдерім біреулерге ертегі,
Ал тағдырым кей адамға адасқақ.
Ақыл айтып отырмаймын шатынап,
Дана емеспін...
Емен тағы ақымақ.
Менің жырым – көктемдегі бәйшешек,
Менің мұңым күзді күнгі жапырақ.
Күнде өремін қайыңдардың бұрымын,
Қызықтаймын қызғалдақтың қылығын.
Ағын ойдың ішіне еніп жүрегім,
Өтіп жатыр жан түсінбес ғұмырым.
Жүре алмаспын өмірді алдап өлеңмен,
Ол алдана қоймас маған, дегенмен.
Өлең үшін өмірімді сүремін,
Өмір үшін бола алмаймын өлермен.