Құт
Өмірдің өзгергенмен түрі мүлде,
Сырын біл, сыртын білмей, тірі күнде.
Кесегі ұсақтардың ісін істеп,
Ұсағы алар орнын ірінің де.
Ондайлар елді ойламай, жемді ойласа,
Қажеті болар ма екен бірінің де?!
Жолы тар ылдиының, өрінің де,
Көздінің кілтипан бар – көруінде.
Себепсіз салдар қайдан туар дейсіз
Темір де балқымай ма көрінгенде?!
Пендеден ұялмаған, хақтан қорқып,
Рақым жасамайды өлімінде.
Жомарттық ниеттен ғой, сараңдық та
Не жетер періштедей адалдыққа?!
Бөлініп, бөріге жем болар жай жоқ,
Жаралып қазекеңнен таралдық па?
Дәрідей тазалықтан тамтық қалмас,
Кедергі қойылмаса, арамдыққа.
Бергенім бар, көп әлі берерім де,
Сондықтан, сүңгимін өз тереңімде.
Менің құтым, қуатым өнерімде,
Кертіп берем жұртыма керегінде.
Пысқырмай, кещесіне, кереңіне,
Алшаң-алшаң баспай ма ер елінде?!