Қожанасырдың күн санауы
Қожанасыр ораза айында: Жұртпен бірге ораза тұтып не керек, кейін, өзім жеке ұстай- ын», - деп ойлайды. Бірақ күннің есебінен жаңылып қалмау үшін, шөлмекке күнде бір тастан салып жүреді. Әкесінің күн сайын тас салып жүргенін көріп, шөлмекке бір күні қызы қос уыс ұсақ тас әкеп салады.
Бір күні жұрт Қожадан бүгін айдың нешесі болды деп сұраса, Қожа: «Тұра тұр, қазір біліп келейін», - деп, тысқа шығып кетеді. Үйіне келіп шөлмектегі тасты санаса, тас бір жүз қы- рық бес болады. «Тастың бұлай көбейіп кетуі бір хикмет екен, бірақ мұның бәрін айтсам, жұрт мені «ақымақ екен» деп күлер.
Сондықтан жүзін алып тастап, тасты азай- тыңқырап айтайын», - деп ойлайды. Сөйтіп қайтып келіп жұртқа:
– Бүгін айдың қырық бесі екен, - дейді. Жұрт аң-таң болып:
– Қожеке, айда отыз күн болмаушы ма еді?
- дейді. Сонда Қожанасыр жұртқа тас салған шөлмегін көрсетіп, ашуланып:
– Найсаптар, қайта мен нысаппен айтып тұр- мын, егер шөлмектегі тастың бәрін есепке ал- саң, бүгін айдың бір жүз қырық бесі, - деп жа- уап беріпті.