Еріккен хан
Еріккен хан бір күні халықты жинап ап:
«Кімде-кім жалтыр мұздың
үстінде екі көрпемен түні бойы үсімей шықса, соған өмір бойы жетерлік
алтын беремін.
Ал бір жерін үсік шалса, ол өлім жазасына бұйырылады»,- деп жариялайды.
Бұл хабарға көп адам еліктеп, ханның айтқа- нын істейді.
Бірақ бірінің аяғын, екіншісінің қолын үсік шалып, ауруға ұшырайды.
Оның үстіне ханның жазасы да соққы болып тиеді.
Ханның аулына бір күні Қожанасыр келеді.
Ол ханның талабын орындамақ болады.
Хан берген екі көрпені мұз үстіне төсеп, үсті- не киім жамылмай жатады. Сөйтіп, сар аяз- дың өзінде жамбасынан сыз өтпеген Қожана- сыр үсіктен аман қалады. Хан оның жағдайын сұрай келіп, еш сылтау таппаған соң:
- Мүмкін, сен түнде алыстан от көрген шығарсың? - деп сұрайды. Сонда Қожанасыр
көз ұшынан бір оттың жылтырағанын айтады. Іштей ыза болып тұрған хан: «Сен сол оттан жылу алып, аман қалған екенсің?» - деп, Қо- жаға жөнсіз тиіседі.
Қожанасыр өзінің ол оттан ешқандай жылу алмағандығын дәлелдеуге тырысады. Бірақ хан көнбейді.
Ақыры Қожанасыр ханды үйіне қонаққа шақырады. Ұзын мосыға шәугімді іліп, асты- на жылтыратып от жағады. Шәугім биік, от әлсіз, шай қайнамайды.
Сонда іші пысқан хан:
- Ей, Қожанасыр, мынауың сенің не дал- баса, аспанда тұрған шәугімге жылтыраған от- тың жылуы жете ме? - депті.
- Ханеке, көз ұшында жылтыраған оттың мұз үстінде жатқан адамға жылуы келгенде, мосы басында тұрган шәугімге астында жыл- тыраған оттың жылуы неге бармасын. Бүгін болмаса, ертең шай қайнар, - депті.
Сөйтіп, сөзден жеңілген хан қатты ұялып, үйіне қайтады.