20.08.2022
138
ГҮЛДІҢ ӘНІ
Бүршік атып сұлудың жанарында,
Қауыз аштым көктемнің қабағында.
Әдемі әуен аңқып өн бойымнан,
Аяулы сезім тұнған сағағымда.
Аялаған ақ таңға өзі мұңын,
Ғашықтардың қағады көзі күлім.
Мен – олардың мәңгілік сырласымын,
Ақындардың аяулы сезімімін.
Тәтті мұңын аялап қыз келеді,
Мен болармын жанының іздегені.
Көктем менің өмірім бір-ақ мезгіл,
Сезімің үшін келіп үзбе, мені...
Есі қалмай көктемде ебелектеп,
Шырынымды сорады көбелек кеп.
Оның нәзік жүрегі менің ғана –
Тәтті сезімдерімді керек етпек.
Құпиям бар тек қана сіз көретін,
Ақ назын айту үшін қыз келетін.
Мен деген...
Бар болғаны гүл ғанамын,
Көктемде қауыз ашып, күзде өлетін.