Туабітті талантты екем...
Туабітті талантты екем...
Кеш білдім,
Назарына түскенім жоқ ешкімнің.
Өмір дейтін драмада әртіс боп,
Рөлімді ойнап жүріп кештім мұң.
Мен де басқа адамдардай әртіспін,
Алаөкпе боп болмысыммен шарпыстым.
Барлығы да халық үшін деп қойып,
Жалған сөйлеп...
Өп-өтірік тартыстым.
Кейбіреудің көре тұра қастығын –
Үндемедім...
Кедергі боп жастығым.
Күнім үшін бас изеймін мақұлдап,
Не айтса да қызметтес бастығым.
Айтарымды айта алмадым мүлде мен,
Айтшы...
Керек бола қапты кімге өлең?!.
Ең әуелі өзімді алдап, ел жайлы
Құры көсемсіп сөз сөйлеймін мінбеден.
Шындық, сенің қарай алман көзіңе,
Сол батылдық дарымапты өзіме.
Өтінемін, Ар сотына апарма,
Ешқашанда салма сынның тезіне.
Мұның бәрі болып жатыр жерде осы,
Бұл өлеңім – мына өмірдің көрмесі.
Мен де кетем рөлімді ойнап боп,
Түсірілсе сахнаның пердесі.