Мен арымның көз алдында ақ келем...
Мен арымның көз алдында ақ келем,
Кім келсе де осы сөзім хақ дер ем!
Жүсіп сынды мың бір өлең жазармын,
Бірақ мендік болмайсың ғой, әттеген.
Сезім тәтті, өмір бірақ қаһарлы,
Көңіліңнен өткізеді зәһарды.
Бірақ Хафиз бола алмаймын не шара,
Қыз меңіне сыйлаған қос шаһарды.
Сезімге орап сағым көшкен даланы,
Саған арнап жыр жазайын бағалы.
Әттең менің меншігімде болмай тұр,
Сыйлар едім өзім тұрған қаланы.
Болмасын бұл ақындықтың айыбы,
Мың бір өлең жазсам болар қайыры.
Жеті жұлдыз жырға қосқан арулар –
Артық емес шығар сенен тәйірі.
Мәжнүн ақын көрген шақта Ләйлісін
Ұмытпапты қырық жылғы қайғысын.
Сен бір жанның бақыты боп туғанмен,
Мың адамның мұңды қылдың ойлысын.
Көңіл шіркін көрігіңді қимайды,
Жаза берсем жүз өлеңге сыймайды.
Күндіз құлың болар едім сүйдірсең,
Түнде жарың болмайтыным қинайды.