20.08.2022
  75


Автор: Хамит ЕСЕМАН

Көзіммен атырып таңымды...

Көзіммен атырып таңымды,
Телмірем түндердің көзіне.
Әлдилеп жүретін жанымды,
Өлеңім мұң шақты өзіме.
Тағдырдың жүзіне жыр ойсам,
Отырсам сазына елітіп.
Өлеңмен қосылып мұңайсам,
Бүгінше өмір де менікі...
Өткен күн оралмас қайтадан,
Шақтарым сезімге сыймаған.
Кездерді шайыр боп шайқаған,
Өлеңге айта алмай қиналам.
Жыр менен алмады еш хабар,
Өлеңім – өмірім сарындас.
Мені ол мұңайып еске алар,
Ал бәлкім ешкім де сағынбас.





Пікір жазу