Тарқамайтын шығар-ау шер іштегі...
Тарқамайтын шығар-ау шер іштегі,
Өлең болды жанымның сеніскені.
Бұл өмірден бейхабар сәби сынды,
Ең алғашқы сезімім періште еді.
Періште еді сезімім, сенесің бе,
Шығар бәлкім сол бір кез ел есінде.
Қызғалдақтай қырмызы қызды ұнатып,
Кездестік біз махаббат кемесінде.
Ол қыздың да әдемі, тұнық кезі,
Әрдайым тұрушы еді күліп көзі.
Мен оны ұмытқам жоқ ешқашанда,
Құдай атып ол мені ұмытты өзі.
Жүрегі болып еді маған бейім,
Ол мені сүймей кетті содан кейін.
Періште сезім жолдан тайды солай,
Қызды сүйіп көрмеген оған дейін.
Білмеймін секем алды заты неден,
Енді жалғыз отырмын оқып өлең.
Қыз сүймеске ант бердім содан кейін,
Періште сезімімнің атыменен.
Гүлі ашылды қырлардың, келіп көктем,
Күндер туды көңілді көрікті еткен.
Періште сезімімді аяймын мен,
Сол қыздың жүрегінде өліп кеткен.