АЛМАТЫ. ӨЛЕҢ.
Жетісіп тұрмаса да жайым бірақ,
Өлеңге айттым өзімнің ойымды нақ.
Алматыға кеткім-ақ келеді ылғи,
Ол жақта не бар екен дайын бірақ.
Әр күнімді осылай келем алдап,
Ол ой кетпес бәрібір менен аулақ.
Жұлдыздарын түгендеп жүрер ме едім,
Болмаса көктеміне өлең арнап.
Алматы, ақының боп барам десем,
Қарамайтын шығарсың маған бәсең.
Мүмкін мені қаламас боларсың да,
Ақиқатын ашып айт одан да сен.
Өркешіндей түйенің шыңдар әман,
Ақ жаулығын бұлғайды күнде маған.
Ақындарды ертерек өлтірсе де,
Сезінемін жылылық бұл қаладан.
Жүрмесін деп көңілде күмән қалып,
Жылылығын сәтінде құп аңғардық;
Жапыраққа тамшылар келіп қонса,
Ақ бас шыңдар кетеді тұманданып.
Кемелді келісім ап жырдан бүгін,
Қуаттанып қаламым, нұрланды үнім.
Қарсы алғайсың Алматым,
Ақ бас шыңым,
Барады ертең тағы бір құрбандығың.