ДҰҒА
Келместің кемесіне мініп барам,
Қарайды дүние бәрін біліп маған.
Бізді жоқтан бар еткен құдіретті,
Алланың Хақ екенін ұмытпағам.
Бардан қайта жоқ қылды әмірімен,
Қош айтыстым жалғанның жарығымен.
Ақыреттің аянын күтіп жатам,
Күллі адамзат тұрғанша қабірінен.
Бүгінгі түн – екен ғой түнім соңғы,
Жүрегіме төгілген күнім сөнді.
Қайыңдардың бұрымы тарқатылмай,
Алтынды жаз бәйшешек гүлім солды.
Таулар шөгіп кеткендей асқаралы,
Қыраттардың қатулы қас-қабағы.
Бұлақ құрғап қалғандай, баулар қаңсып,
Жұлдыздардың көзінен жас тамады.
Уа, Алла, құдіретіңе құлдық ұрдым,
Шегіне де жеттім-ау бұл ғұмырдың.
Өзекке өрт боп түскен өлең бердің,
Енді уақыт қылмасыншы жырды құрдым.
Бұл фәниде тұрмайды ешкім мәңгі,
Кетіп қалған бақиға көштің алды.
Өмір дейтін Ұлы Көш...
Ұлы Көште –
Я Раббым, жасаған кеш күнәмді!..