20.08.2022
  126


Автор: Хамит ЕСЕМАН

Құдай өзі қосақтаған қосағым...

Құдай өзі қосақтаған қосағым,
Жүрегімді саған ғана ашамын.
Өзің барда кең екен ғой керегем,
Өзің барда бүтін екен ошағым.
Жүрегіңе түсті-ау сенің қоңыр мұң,
Қоңыр мұңға шамам келмей егілдім.
Өлеңіммен арпалысып жатырмын,
Қасиетін ұғамын деп өмірдің.
Сыңар құсым, біле білсең сорлы емен,
Көк атты да емеспін мен көлденең.
Ақынмын ғой сыйынатын Тәңірі-Ар,
Құлқынының қамы үшін мың өлмеген.
Бір басымда ағаттық та көп менің,
Өзегімді өрт қылады өткенім.
Бір рет өлем екі келмес өмірде,
Мені мұндай мінез үшін сөкпегін.
Біле тұра Ақын Тәңір емесін,
Қиыс кетсем кінәңді арта бересің.
Ашылмаған кереметім бар менің,
Мендегі әлі кереметті көресің.





Пікір жазу