БАЛЫҚТАР СҰЛТАНДЫҒЫ
Балқаш-Балықтар Сұлтандығының балығы,
Сұлтанын таныды.
Балқаштың да басқа шығып тұр қаны,
Жал толқындар жар қабақ боп бұрқады.
Келді бџгін Балықтар СұлтандығыныңСұлтаны.
Судан шығып – құрлыққа,
Бөгде болып кетіп еді бұл жұртқа.
Балықтардай еркіндікте жүзген-ді,
Біздер құсап көнген жоқ-ты құлдыққа,
Сұмдыққа!
Оған құрлық қашан-дағы тар болған,
Су Періге ол, Пері де оған арбалған.
Қайдан ұқсын басқа ел оны,
Көретін
Балықтарды –
Сырахана, барлардан.
Балық сынды жан дүниесі, мүсіні,
Көлін көріп бір суып, бір ысыды.
Жерде туған кісі қайдан түсінсін –
Көлде туған кісіні?!
Суды – көк мұз,
Құрлықты – аппақ қар басып,
Ой – зілмауыр,
Омырауы қалды ашық.
Мұңайып тұр қос мекенді адамдай,
Көлде – Жұмақ,
Жерде – Тозақ арбасып…
Әлде, жанын өр толқындар жаныды?
Су адамы бір мәз боп, бір налыды.
Бәрі соның туған жердің шалығы:
Әке – осында, шеше – осында…
Осында –
Осы Жарық Дүниенің Жарығы!
Балқаш – Балқаштар – Сұлтандығының балығы,
Сұлтанын таныды.