20.08.2022
  127


Автор: Ықылас Ожайұлы

ӨЛЕҢ

Айқай мен ұрандардан тамағы іскен,
Обал деп...
Ойламады-ау өлеңді ешкім.
Көбіктен сөз қайнатқан сол маңайға
Мырс етіп,
күлемін де қоям іштен.
Әуезі әулиемен болған туыс,
Ой деген – ол ғарыштан ұшқан сыбыс,
Мысалы, дүниені көбелек те
Қара өлең...
Сол көбелек қанатынан
Дірілдеп дүниеге шыққан дыбыс.
Қиялдың мұны сезген заңғарлығы,
Маңдайдың осы емес пе жанғандығы.
Қара өлең...
сол әуездің сөзге айналып,
Мөлт етіп қаламсапқа тамған түрі.
Таңғы шық тіліндегі мағынаны,
Сезсем ғой...
Сенім керек оған әлі.
Жөргектің жұпарындай күнәдан пәк,
Жаза алмай...
сол өлеңді келем әлі.
* * *
Анамның сүтіндей аппақ,
Алақанындай жұмсақ
Арыммен ант етейін:
Өмірде қате көп...
Абай – өлшем
Ал өлшемге өттім, не қайыр?
Арт жағымда арқа тұтар
Құнанбайдай әке жоқ...





Пікір жазу