Қасқыр мен кісі
Бір қасқыр тамақ іздеп жатып, құрулы тұрған қақпанға түсіп қалады. Олай жұлқынып, бұлай жұлқынып зорға құтылады. Қашып бара жатқан қасқырды аңшылар көріп артынан қуа жөнеледі. Қасқыр сасқалақтап бір егіншіге келіп жайын айтады:
– Қайтсеңде мені жасыр, ұмытпаспын жақсылығыңды, мені қабыңа салып арқалап жүре бер, – дейді. Қасқыр жылап тұрған соң, егінші адам қабына салып алып, арқалап жүре береді. Кешікпей, аңшылар мылтық, қылышын жырқылдатып жетіп келеді. Кісіден сұрайды:
– Қашып бара жатқан қасқыр көрмедің бе? – деп. Кісі:
– Жаңа бір қасқыр анау шоқыдан қашып өтті, тезірек ұмтылыңдар, – дейді. Аңшылар асып кеткеннен кейін, егінші қаптың аузын шешіп, қасқырға жөніңе бар, маған да бір жақсылық етерсің дейді. Қасқыр қуанып секіріп шығып, егіншіге «мен сені жеймін, қарным ашты» – деп тап-тап береді. Егінші байғұс сасқалақтап:
