Жалғыз желкен
Жұпар шашқан жаз осы,
жанары арбап,
Бір ән салып берейін саған арнап.
Көк теңіздің бетінде бесін ауа,
Жалғыз желкен барады ағараңдап...
Өмір осы бірде бал,
бірде кермек,
Жүрегімді алғалы жыр мекендеп.
Жалғыз желкен барады көл бетінде,
Арманымды аяулы бірге тербеп.
Ұқсағанмен жаз туа жайдарыға,
Қайран көңіл тартады қайдағыға...
Менің күткен тірліктен бір тойымның
Көтерілген бұл желкен байрағыма.
Дүниені қуалап дөңгелеген,
Өрім кезден өзекке өргем өлең.
Жалғыз желкен жел тұрса тербеледі,
Сол қайықта тербеліп мен де келем...
Жалғыз желкен!
Жаным-ай, мұңлы арайлы,
Көл бетінде сырғиды,
сырғанайды.
Сол қайықтың ернеуін толқын сүйіп,
Сол қайықтың табанын құм жалайды.
Бұл тірліктің жолдары қиыр, ұлы,
Тереңінің тартады иірімі.
Көк теңіздің бетіне ағараңдап,
Жалғыз желкен шығады жиі-жиі...