Беу Көкше!
Беу Көкше!
Бұл сапар сергіткенде сезім мені,
Әлде осы бақыт кешкен кезім бе еді?!
Мен өлең оқып тұрдым мөлдіреген
Көкшенің көлдерінің көзіндегі.
Беу Көкше!
Көркеміңді елемес кім,
Дәл мұндай жанды нұрға бөлемеспін.
Ақының толғайтындай өлең естім,
Жақыным болмайтындай сенен ешкім.
Беу Көкше!
Қасиетіңді кім елемес,
Бұлттары Бурабайдың үдере көш!
Айдынға Айнакөлде ай құласа,
Жер үсті, аспан асты түгел елес...
Қай үміт жетелеген өрден мені,
Көк сағым көз ұшында көлбеңдеді.
Оқжетпес туымды іліп, жуындырып –
Ақ жауын басылмады мен келгелі...
Бізге де қай күн арман, қай күн сынақ,
Жанымның жапырағын жайдым сұрап.
Көкшенің бар жігіті - Біржан болса,
Көкшенің бар аруы - Ләйлім шырақ!
Әйтеуір мен келгелі жаңбырлы күн,
Түйіскен мекен осы тағдырлардың.
Қайтқанда Қопа көлден құлағыма,
Үздіккен үні келді сал Біржанның...
Көкшенің күнгейінен күнес күліп,
Көгінен ән қалқыды,
Жыр естіліп.
Аруын Аспантаудың жолға салды,
Сексен көл сексен сері ілестіріп...