АҚЫРЗАМАН жайлы ой
Арайланып алтын нұр таң атқанда,
Жалбарынып жүрелік Жаратқанға.
Ұлы Тәңір паш еткен құдіретін
Он сегіз мың ғаламды жаратқанда.
Жымдастырып қойған-ау бәрін түзіп,
Тағдырында әркімнің – кәміл сызық...
Фәлсафасын ұға алмай тіршіліктің,
Табиғатты тәрк еттік заңын бұзып...
Көк аспанды айырып, тілгіледік,
Қара жерді қақ бөлді бұрғы керіп...
Көк теңіздің флора, фаунасын
Қап-қара май мыстандай қуды келіп...
Цунамилер, Торнада - бір аймақта,
Жанартаулар енгендей дүлей шаққа...
Жер шарының жартысы егесуде,
О, Адамзат бүлінді-ау, Құдай сақта!
Бір жақтарда ормандар өртенуде,
Дөңгеленген дүние кер кетуде...
Табиғат пен Адамзат тайталасып,
Тыныш заман болмай тұр жер бетінде.
Кім өлшеген шамасын ғұмыр-жастың,
Тауанына тағдырдың ұрынбас кім?
Қайдан келмек, ағайын, қауіп-қатер,
Қайдан келмек селдетіп ұлы тасқын?
Екі мың он екінші жылың келді,
Желтоқсанның жиырма бірі бүгін келді...
Майялықтар болжаған ақырзаман
Дүрілдетіп болды ғой дүйім елді.
Қорықпадым мен өзім, мал жимадым,
Ұлы өмірде байлығым – ар жиғаным.
Қазағым да, адамзат көктесе деп,
Жырым төктім, құр бекер шалжимадым.
Қазағым аман болса деп тіледім,
Елжірейді ел десе, ет-жүрегім.
Ақырзаман деген не, ағайындар,
Ақырзаман деген не, тектілерім?!
Ақырзаман?..
Кім білген?..
Келеді ме?,,
Төбемізден қара аспан төнеді ме?!
Он сегіз мың ғаламың опырылып,
Қара жер қабатына енеді ме?!
Білмеймін сенбесіме, сенеріме,
Мәңгі тірі табиғат өледі ме?!
Өркениет, апырай, өшеді ме,
Адамзат жетті десек кемеліне?!
Тартылып айдын бір күн суала ма,
Кім білсін, тасып теңіз, су ала ма?
Ақылынан алжасса адамзатың,
Ібіліс,жын-шайтаның қуана ма?!
Кім білсін, қалай келмек ақырзаман,
Ақырзаман, не деген атың жаман!
Ақырзаман уытын қайтарардай,
Қайдасың, дана құлық, ақылды адам?!
Сана-сезім тұрғанда сан құбылып,
Түзе алмаспыз тегінде мәнді ғұрып.
Өзалда ақырзаман болмас үшін –
Адамды жаратқан ғой арлы қылып.
Бұл заман мойынға жүк көп артады,
Замана жауыр етті жон арқаны...
Ақырзаман келерде, Адам затың,
Адамшылық болмысын жоғалтады.
Қозғасам көкіректен қоламтаны,
Өткеннің өшпестей боп қалар табы...
Ақырзаман боларда, ағайындар
Бір-біріне қол жұмсап, оқ атады...
Болса да жаралғанда қаны бірге,
Бола алмайды, амал не, жаны бірге...
Жаңаөзен...
Желтоқсанның шері кетпес,
Зауалы запыран боп әлі күнге...
Елінің еске түссе ер түлегі,
Егіліп, езіледі ел жүрегі...
Тумайды деп кім айтар ақырзаман,
Түршіктіріп, түңілтіп белгілері...
Ақырзаман болады
Тілім кетсе!
Ақырзаман болады
Ділім кетсе!
Ақырзаман болады
Иманым мен
КөкТәңірге сиынған дінім кетсе!
Қуанар ем...
Баршаға үнім жетсе,
Қуанар ем...
Жанымнан мұңым кетсе...
Бабамұра – жеріме ие болып,
Баянды боп болашақ – ғұмыр жетсе!
Адал болып келгенде өмірге адам,
Көкірек соқыр болмасын, көңіл харам.
Жер-Ананың ұрардай кепиеті
Ақырзаман деген бұл – обырзаман!
Бір-ақ сәтте кетеді ғапылға адам,
Айтып қалар тіл берген ақынға әман.
Ей, Адамзат, есің жи, ақылға кел,
Адамзатты жеңбесін ақырзаман!
Кейде өзі қалардай үздігіп дем,
Адам жаны жұтаса ізгіліктен...
Білсе білер бір Алла Тағаламыз
Тіршілікте не барын бізді күткен!