Тарпаңдық
немесе Досанның тар қапастағы күңіренген сәттері
Арқалап шер мен шеменді,
Түссем де торға мен енді,
Таспа тілім жонымнан,
Кескілесе де денемді,
Бас иіп кетпен ар сатып,
Бас имеу – түпкі мақсатым.
Сындырса-дағы опырып,
Қабырғаларымды қаусатып.
Шығарман тамшы жасымды,
Түңілтіп дұшпан-қасымды.
Алдында тізе бүкпеспін,
Алса да кесіп басымды.
Елінің болған тірегі,
Біз едік түздің түлегі,
Қатепті қара нарлардың –
Езіле бермес жүрегі!
Ерлерге сенім артқанда ел,
Жолбарыс сынды жортқан ек.
Жасанған қару-жарағын -
Жасқанып жаудан қорықпап ек.
Кетпеуі үшін басынып,
Көтердік басты ашынып.
Дүрлікті өңір, дүрлерім,
Теңіздей болып тасынып.
Кешірмес өзге өктемін,
Шегінер жай да жоқ тегін.
Қасқайып қарсы алдық біз
Патшаның зеңбіректерін.
Атойлап жауға аттандық,
Жеңуге тапап шақ қалдық.
Қол бастаушы Рукиннің
Қылышпен басын шапқанмын.
Салуды үрей жөн көріп,
Сүңгіме алдым өңгеріп.
Сұсымнан қашқан көп әскер
Талқаны шықты сенделіп.
Күш басым дұшпан үрікті,
Бастадық ойран-бүлікті.
Айласын ақыр асырып,
Салғандай жауыз құрықты.
Сарқылып, қалмай амал түк,
Түрмеге келіп қамалдық.
Азаттық үшін алысқан
Есіл ерлерге саналдық.
Жойсақ та талай жендетті,
Көкейде арман, кек кетті.
Арыстан туған арыстар –
Елдік намысты бермепті.
Ездікті Адай сүймеген,
Ешкімге басын имеген.
Сүйкеніп келген сұстының,
Қашырып құты-ұсқынын,
Сүңгімен шаншып, түйреген.
Тектілік тіннен таймапты,
Жігерін дәйім қайрапты.
Бөгдеге бере салмаған –
Маңғыстау – маңғаз байтақты!!!
Беу, туған жер, ұлы өңір,
Жасымай ғұмыр сүре біл.
Ертеңге жарқын жол ашар,
Бұғауға түскен бұл өмір.
Мен өлермін, өлермін,
Түскенін басқа көрермін.
МӘҢГІ ӨШПЕС РУХ боп,
Айналып қайта келермін.
Сүйемін туған елімді,
Сүйемін туған жерімді,
Қия алмай барам баршаңды,
Қарулас серіктерімді.
Қош болың бауыр, кең Далам,
Қарасам көзім талмаған.
Қапияда кетсем ғайып боп,
Тақпассың айып сен маған...