Мына өмірге сыймай кетер ме екенбіз...
Мына өмірге сыймай кетер ме екенбіз.
Мына өмірді қимай кетер ме екенбіз?
Ұлы өмірмен қоштассақ та қай күні,
Сол өмірге ғашық болып өтерміз.
Біз өтерміз мүмкін бір күн аз жасап,
Сол аз жылда жалын болып маздасақ,
Керек кезде дауыл болып дүлейлі,
Жайшылықта жарқырасақ жаз құсап.
Жүрсек кейде ұшқан құстың кейпімен,
Күйіп-жанып от жүректің өртімен,
Салқын қабақ танытқанда дүние,
Шарпыласың тіршіліктің дертімен.
Соған бола боламыз ба құса біз,
Қақсақ қанат биіктерге ұшамыз.
Жарық күнге іңкәр болған жан едік,
Бар әлемді бауырлардай құшамыз.
Дархан ниет далаға ұқсас кеңдікпен
Ақ көңілді адамдарға ентіккен...
Ақшуланды теңіз көрсе тасынып,
Арғымақтай шабытына жел біткен.
Өмір сүру мүмкін емес бір қалып,
Өмір емес кешкен тірлік сұрланып.
Қаумаласа жан-жағыңнан достарың,
Ғажап дүние шұғыла шашар нұрланып.
Сол өмірге симай кетер ме екенбіз,
Жанға шуақ сыйлай кетер ме екенбіз?
Лапылдаған мәңгі алаудан айнымай,
Кім біліпті, өшпес күйге жетерміз?
Кім біліпті, тірлік кештік бекер біз?