Көзіме менің жас тұнған кезде
Көзіме менің жас тұнған кезде
көңлімнің босап кеткені,
Жүректен ыстық ағыстар сел боп,
сезімнің боздап шектері,
Бүтіндей мынау тұлабойымнан
ақ жауын құйып селдетіп,
Жанымның жайлы толқынды,
Һәм, қайғы шеккені.
Көзіме менің жас тұнған кезде
шұрайлы шағым сол болар,
Жанарым жасқа малынса-дағы
шуағым төгер мол болар.
Дүниеге мынау қара тас болып
жаралған пенде емес ем,
Тірлікте мынау шарасыз кейде
көз алдың тұман-торланар.
Көзіме менің жас тұнған сәтте
жаныма жақын кел,қалқа,
Көңілдің көлі көлкіген тұста
көкеңнен керім жан бар ма,
Қиял да, шіркін, көкжиектерге
қиялай ұшып кетеді,,
Ұқсаймын өзім аспандағы айды
сұрайтын сәби-аңғалға..
Ынтығам дәңім
баладай бейім
талпынған алыс арманға,
Жамандық деген
болмаса деймін
осынау пәни-жалғанда,
Мұндайда менің көкірегімнен
көгершіндерім ұшады
Мол мейірімін төккісі келіп
айнала , туыс, бар маңға.
Көзіме менің жас келіп егер
жаңбырдай болып құйылса,
Қарақат жанар, қарағым менің,
бірауық келіп сиыншы, ә?
Қанатым бардай қалықтап сонда
қияға самғай ұшармын,
Жан еріп кетер –
Жер-Анадайын –
жанарым жасқа жуынса...