Жарасым
Жарасады әйелге
самал желге өптіріп,
Ерке елікше елтіп бір
еліктірер пәк қылық.
Ерін сүйсе ес танып,
махаббаттан масайып,
Жалын атып жүрегі,
жанарында от тұнып!
Жарасады әйелге
Күн көзіндей күлу де,
Жатса бұлақ сылдыры
сыңғырлаған үнінде.
Сөйлегені ұқсаса
жас сәбидің тіліне,
Мейірімі төгілсе
жылу есіп түрінде.
Жарасады әйелге
жанға шуақ іздесе,
Сүйгенінен ғұмыры
ішкі үмітін үзбесе,
Болам деген жігіттің
болмашы бір қылығын
Әшкере ғып өзгеге
жұрт алдында тізбесе.
Жарасады әйелге
қашып аулақ ұрыстан,
Жағаласпен күн кешпей
татулыққа тырысқан.
Әйелдердің бақыты –
жанұяның бақыты,
Асыл ару айрылмас
қолындағы ырыстан.
Гүл-гүл жайнап өтсе деп
нұрын шашқан бұл өмір,
Құлпырады өзі де
секілденіп лала гүл.
Жарасады-ау әйелге
жайраң қағып жүргені,
Қызғалдақтан осындай
жайнап туған дала, қыр!