Жан сарайы
Нұрлан Оразалинге
-------------------------
Үш томдық кітабыңыз қолға тиіп,
Мен ауылға оралдым...
Олжаны үйіп...
Әр парағы –
Ой-сезім...
Жосыласыз,
Секілденіп қырдағы жорға-киік...
Жанды тербеп...
Самал боп есілесіз,
Жаратылыс жұмбағын сезінесіз...
Шалқар-әлем,
Шабыттың пырағымен
Кең даланың төсінде көсілесіз...
Шапқан сайын төске озып орғытасыз,
Арғымақтай алымды, арлы нағыз.
Адамдарға, достарға сену екен
Бойға жалғыз сіңісті бар «күнәңіз».
Ұялаған ұятты жанында мұң,
Тұнық сырдың шашасыз лағылдарын...
Көнбейтұғын өр дауыс қараулыққа,
Ақиқатты айтпаса ақын ба ақын?!
Адалдықсыз өмірде бар ма бақыт,
Көкірегіңізден жыр-маржан толғады уақыт.
Қазынаны жидыңыз қалай ғана,
Жан сарайға –сыр сандық сонша жақұт?!
Жан екенсіз тәңіршіл бір кісідей,
Азаматтық, кісілік үлгісіндей.
Бола алмайсыз сырғыған сынаптайын,
Қырдың сайқы қып-қызыл түлкісіндей.
Әр жолыңыз – Нұрлының нұрлы ісіндей,
Зымыраған тірліктің түр-түсіндей.
Сыршыл жаның – бұлақтың сыңғырындай,
Сыршыл жаның – қүрақтың сылдырындай,
Алғауы жоқ арудың күлкісіндей.
Шөлдеп еді апырай сырға жаным,
Сыршыл дүние ашты ғой бір ғаламын.
Нұрағаның оқысам өлеңдерін,
Нұрланамын, ой кешем, мұңланамын...
Бойыңызға қондырып ұлы күшті,
Сыршыл жырға жан-әлем жүгіністі.
Француздың ақыны Пьер Ронсар
Секілді поэзия – РУХ ұшты!..