10.08.2022
  123


Автор: Ғалым Әріп

Дала

Мұңайғанда
Көңілім алабұртып,
Жыр аңсаған жан әлем
Далаға ынтық.
Кең дүниені кезіп бір кеткім келер,
Алыс-алыс сапарлар шеккім келер.
Қамалғанша қаланың қапасына,
Қайран жүрек ынтығар Даласына,
Дала деген – баланың анасы да,
Мейірім-сәуле құятын санасына.
Бал бөбекпіз бәріміз жерден өнген,
Сол Даладан нәр алған жөргегінен,
Қанат қағып кетсек те ұлы өмірге,
Ұялайды туған жер жүрегіңде.
Сол Даладан табасың кеңдікті де,
Сол Даладан табасың өрлікті де.
Заманамен құбылмай, шіркін, Адам,
Жұпар иісі жусанның бұрқыраған,
Жүрмейміз бе өмірде дала болып,
Кең даладай көл-көсір, дана болып...





Пікір жазу